Największe forum LOST - Zagubieni w Polsce

Amos81

Do wyspy ,gdzieś na Pacyfiku dobija wielki frachtowiec o dziwnie brzmiącej nazwie

"Destiny: life". Pierwszymi ludźmi ,którzy zeszli na ląd było kilku robotników niosących skrzynie z... logiem "Hanso Foundation". Oprócz robotników po

chwili na ląd zszedł Mike, archeolog. Zaczął on rozglądać się po terenie, a gdy nie znalazł niczego godnego uwagi zawołał kapitana. Kapitan ubrany w garnitur zszedł na ląd. Wtedy Mike odezwał się do niego:

- Czyli to jest ta wyspa...

25 października 2105 - 18:32

Mike biegnie przez korytarze statku, w końcu dobiega do kajuty kapitana:

- Kapitanie znaleźliśmy ją! Znaleźliśmy Orchideę, a w jej pobliżu jakąś dziwną jaskinię. Proszę o pozwolenie na rozpoczęcie badań.

- Nie śpiesz się, bo jeśli coś pójdzie nie tak to wszyscy zginiemy.

- Będę ostrożny, wezmę ze sobą Jamesa, proszę mi wierzyć kapitanie Hanso.

- Mów mi Brezor - odpowiedział kapitan.

26 października 2105

Mike z Jamesem idą przez dżunglę:

- Wiesz, nie spodziewałem się że tyle wiesz o historii, James.

- Znam historię Dharmy i wiele z badań nad którymi pracowała, więc...

- Więc można powiedzieć że jesteś tu niezastąpiony.

Rozmawiali tak, aż doszli do Orchidei, gdzie prace już trwały:

- Jak idzie praca?

- Nie idzie, bo robotnicy twierdzą, że w jaskini są złe duchy i odmawiają współpracy.

- Pójdziemy tam z Jamesem, tylko dajcie nam latarki.

Szli tak chyba godzinę, aż dotarli do komnaty wypełnionej egipskimi hieroglifami:

- To dopiero jest ciekawe. Powiedział James.

- Tak, wydaje mi się że to największe odkrycie historyczne od czasów znalezienia Świętego Graala. Ta komnata może pomóc nam odczytać hieroglify w piramidach egipskich.

Gdy tak podziwiali odkrycie, wzrok Jamesa przykuł dziwnie znajomy kształt. Gdy zaświecił latarką zobaczył kilka drewnianych skrzyń, obity w skórę notatnik i ludzki szkielet odziany w resztki pracowniczego uniformu Dharmy. Z niego właśnie Mike i James odczytali, że nosząca go osoba była naukowcem pracującym w stacji Orchidea. Nazwiska niestety nie poznali, ponieważ uniform był w opłakanym stanie. Gdy zajrzeli do skrzyń zobaczyli puste puszki po jedzeniu. Do samego dziennika nie zajrzeli, do czasu przetransportowania wszystkiego na frachtowiec. Po kilku badaniach kości stwierdzono, że człowiek ten miał wadę kręgosłupa, a na dodatek puste puszki nasuwały stwierdzenie,że mężczyzna umarł z głodu.

27 października 2105

Po tych wszystkich odkryciach dnia poprzedniego, Mike postanowił odpocząć i wziął do reki ten stary, skórzany dziennik. Już po chwili zauważył, że w dzienniku brakuje kilkunastu kartek. Nie zważając na to zaczął czytać:

" 15 listopada 1990

Wyszedłem z Orchidei, a gdy tylko inni pracownicy to zobaczyli, wsadzili mnie do busa i pojechaliśmy do baraków. Tam wysłali mnie, żebym się zatrudnił. Nie rozumiałem o co im wszystkim chodzi, a moje zdziwienie było jeszcze większe, gdy dostałem przydział do pracy w Orchidei. Zaraz po tym znowu wsiadłem do busa i wróciłem do bazy. Powiedziano mi, żebym zjechał na dół i zajął się wymierzeniem odpowiednich ilości egzotycznej materii. Gdy tam przybyłem czekał na mnie człowiek, który przedstawił się jako William Lonter."

W tej chwili do kajuty wszedł James i spytał:

- Idziemy coś zjeść przed kolejnym pracowitym dniem?

- Możemy, w sumie sam o tym myślałem.

Poszli razem do mesy, gdzie nie było nikogo, i podczas jedzenia zaczęli rozmawiać:

- James, właściwie jak ty masz na nazwisko?

- Lonter

- Lonter?! A twój pradziadek nazywał się?

- William.

- Bo właśnie czytałem dziennik znaleziony w jaskini i w nim ten człowiek opisywał pracę w Orchidei, i swojego współpracownika Williama Lontera.

- To wydaje się dziwne, ale z tego co pamiętam właśnie dzięki temu, że pradziadek pracował w Dharmie to tak dużo wiem o niej i jej badaniach.

Rozmowa o rodzinie trwała jeszcze koło godziny, potem Mike wrócił do swojej kajuty i wznowił czytanie dziennika:

"Gdy rozpoczęliśmy zapisywanie wyników zobaczyłem, że William jest ciągle zamyślony. Powiedziałem mu, że jego żona na pewno w końcu przypłynie i żeby się nie martwił, gdyż łódź podwodna miała awarię i nie wypłynęła w terminie. Podczas naszej rozmowy do wnętrza Orchidei wbiegł dr. Chang i zażądał, żebyśmy wrócili do domów, ponieważ Płomień wykrył duży skok mocy, który mógł uszkodzić konstrukcję Skarbca i energia w nim zawarta może się ulatniać. Bez żadnych oporów pojechaliśmy w drogę, lecz podczas podróży postanowiliśmy odwiedzić znajomych z Łabędzia.

27 sierpnia 2001

Od 11 lat nie pisałem nic w tym dzienniku więc warto trochę pouzupełniać. Mam żonę i 4 letniego syna. W Dharmie żyje się najlepiej od czasu jej powstania. Co prawda, dostawy jedzenia zostały wstrzymane i nie mamy żadnego kontaktu z kontynentem, ale nasze zapasy są jeszcze w dobrym stanie."

Po przeczytaniu tych fragmentów Mike postanowił sprawdzić wnętrze Orchidei, lecz w drodze do niej spotkał Jamesa, który dał mu coś do ręki i powiedział:

- Dał mi go mój dziadek, niech przyniesie ci szczęście.

Tym czymś okazał się bardzo stary zegarek kieszonkowy. Mike schował go do kieszeni i poszedł dalej. Gdy doszedł do stacji, poszukał wejścia i zjechał na dół. Znalazł kilka starych kartek, lecz tylko odłożył je na biurko. Wtedy właśnie przez przypadek uruchomił Skarbiec i.......... zniknął.

Po kilku godzinach nieobecności Mike'a James postanowił pójść do niego. W podziemiach Orchidei nie znalazł nic oprócz starych kartek. Zaciekawiony nimi zaczął je czytać:

"Nazywam się Mike Elson, oto historia mojego życia.

W roku 2105 przypłynąłem na wyspę frachtowcem w celu odnalezienia pozostałości po Dharmie, która najprawdopodobniej już nie istnieje. Odkąd Latarnia została zniszczona, a ich naukowcy na lądzie zamordowani nie mogliśmy odnaleźć wyspy. Co prawda wreszcie się nam to udało, lecz nikt z pracowników nie mógł przeżyć. Po kilku dniach znalazłem dziennik, pod wpływem którego poszedłem do Orchidei i cofnąłem się w czasie. Jedyne co miałem przy sobie to stary zegarek dany mi przez mojego znajomego. Po kilku chwilach ochłonięcia postanowiłem wyjść z podziemi stacji."

W tej chwili James zrozumiał, że stracił przyjaciela na zawsze. Zrozumiał także, dlaczego zegarek jest taki stary, oraz dlaczego podczas ich rozmowy o rodzinie Mike nie wiedział nic o swoim pradziadku.

kaszana16

Nawet ciekawe - 4/6

MrKluska

Krótkie i mało ciekawe, 3 Wink

Patryk1994

Trochę krótkie, ale za to ciekawe ode mnie 4.

Hubek

5 nawet ciekawe

Gocha

Przyznam, że zainteresowało mnie. Praca na poziome. 4+/6

Kacpik

Kolejna praca, która mnie szczególnie nie poruszyła. 3.

Polska

Fajnie się czyta. W miarę "płynnie" napisane. Ode mnie 4.

figo

wciągnąłem się w tą prace nawet bardzo piąteczka ode mnie :]

12321as

fajna praca, wciąga ale za krótka 3/6

qwerik

zdecydowanie za krótkie 3/6

Stach

no mogło by być troszke dłuższe, ale nie najgorsze choć doceniam fakt że to praca pisemna, a takie własciwie z góry sa skazane na nie powodzenie ]

4/6

Maddie

Fajnie mi się czytało twoją pracę, lecz to trochę za mało na najwyższą ocenę. Dlatego daję 4 Smile

Łukasz Zaczyk

Nawet wciąga ale trochę za krótkie.
Dam 3 z plusem

Olgierd

Praca napisana czytelnie, historia dosyć ciekawa...i oryginalna pod względem czasu akcji. 5teczka.

irk

Moja ocena 4/6
Trochę krótkie, ale z elementem zaskoczenia Very Happy

mizer94

masz dużą wyobraźnie 5 / 6

hellboy

Krótkie daje ci 3 za pomysł

Vitek

Nawet ciekawe, mogłoby być trochę dłuższe. 4/6

burza

niezłe, fajnie się czyta 3+/6